To τελευταίο διάστημα είναι πολλές οι καταγγελίες για κλοπές καμπανών σε διάφορα μέρη της Αρκαδίας.
Λέγεται, ότι οι καμπάνες αυτές καταλήγουν στα χυτήρια...
Μόνο, που οι καμπάνες δεν είναι απλά ... μέταλλα...
Φημισμένοι τεχνίτες στην επεξεργασία μετάλλων (χρυσό, ασήμι, χαλκό, μπρούτζο) ήταν οι Στεμνιτσιώτες, οι οποίοι ανάλογα με το μέταλλο που μεταχειρίζονταν, λέγονταν χρυσικοί, χαλκωματάδες και μπρουντζάδες.
Οι μπρουντζάδες που είχαν εξειδίκευση στην κατασχχευή καμπανών, ήταν γνωστοί και ως καμπανάδες:
Ο Καμπανάς
Η τέχνη της καμπάνας θα υπάρχει όσο υπάρχει και η θρησκεία μας, έλεγε ένας παλιός καμπανάς. Οι καμπανάδες είχαν το μόνιμο εργαστήρι τους στη Στεμνίτσα, όπου έφτιαχναν τις μικρές κατασκευές που μεταφέρονταν εύκολα, αλλά κυρίως ήσαν πλανόδιοι. Έχοντας τα απαραίτητα σύνεργά τους φορτωμένα στα ζώα, γυρίζανε στα χωριά και τις πόλεις και εκεί έστηναν το πρόχειρο ή και το σχετικά μόνιμο εργαστήρι, ιδίως όταν οι παραγγελίες για νέες κατασκευές ήταν πολλές.
Βασικό υλικό που μεταχειρίζεται ο καμπανάς είναι ο μπρούντζος, ο ορείχαλκος. Ο μπρούντζος - που είναι κράμα από χαλκό και κασσίτερο ή καλάι - χρησιμοποιείται για την κατασκευή της καμπάνας σε αναλογία 78-82% χαλκός και 22-18% κασσίτερος. Συμπληρωματικά υλικά που χρειάζεται ο τεχνίτης για να φτιάξει τα καλούπια για την καμπάνα είναι τούβλα και λάσπη από ειδικό χώμα, κοκκινόχωμα ή Ασπροπουλιά.
Εργαλεία του καμπανά είναι το στεφάνι, που αποτελεί την οριζόντια βάση της κατασκευής, η κάσα ή το παντέφτι, το εξωτερικό σιδερένιο καλούπι σε σχήμα κώνου και το τρέσο ή το μοδέλο ή η ρόδα, ένας είδος διαβήτη που ρυθμίζεται ανάλογα για να σχηματίσει το εσωτερικό και το εξωτερικό καλούπι της καμπάνας. Ακόμη, χρησιμοποιεί σπάτουλες, μυστριά, τσιμπίδια, σιδεροπρίονα και αρνάρια (λίμες). Τέλος, απαραίτητος είναι ο φούρνος με το φυσερό, όπου λιώνουν τα μέταλλα.
Η τέχνη της καμπάνας θα υπάρχει όσο υπάρχει και η θρησκεία μας, έλεγε ένας παλιός καμπανάς. Οι καμπανάδες είχαν το μόνιμο εργαστήρι τους στη Στεμνίτσα, όπου έφτιαχναν τις μικρές κατασκευές που μεταφέρονταν εύκολα, αλλά κυρίως ήσαν πλανόδιοι. Έχοντας τα απαραίτητα σύνεργά τους φορτωμένα στα ζώα, γυρίζανε στα χωριά και τις πόλεις και εκεί έστηναν το πρόχειρο ή και το σχετικά μόνιμο εργαστήρι, ιδίως όταν οι παραγγελίες για νέες κατασκευές ήταν πολλές.
Βασικό υλικό που μεταχειρίζεται ο καμπανάς είναι ο μπρούντζος, ο ορείχαλκος. Ο μπρούντζος - που είναι κράμα από χαλκό και κασσίτερο ή καλάι - χρησιμοποιείται για την κατασκευή της καμπάνας σε αναλογία 78-82% χαλκός και 22-18% κασσίτερος. Συμπληρωματικά υλικά που χρειάζεται ο τεχνίτης για να φτιάξει τα καλούπια για την καμπάνα είναι τούβλα και λάσπη από ειδικό χώμα, κοκκινόχωμα ή Ασπροπουλιά.
Εργαλεία του καμπανά είναι το στεφάνι, που αποτελεί την οριζόντια βάση της κατασκευής, η κάσα ή το παντέφτι, το εξωτερικό σιδερένιο καλούπι σε σχήμα κώνου και το τρέσο ή το μοδέλο ή η ρόδα, ένας είδος διαβήτη που ρυθμίζεται ανάλογα για να σχηματίσει το εσωτερικό και το εξωτερικό καλούπι της καμπάνας. Ακόμη, χρησιμοποιεί σπάτουλες, μυστριά, τσιμπίδια, σιδεροπρίονα και αρνάρια (λίμες). Τέλος, απαραίτητος είναι ο φούρνος με το φυσερό, όπου λιώνουν τα μέταλλα.
Περισσότερα εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου